Omwille van de restricties door COVID-19 wordt dit evenement geannuleerd
Astrid Stockman + Tirzah-Quartet plays John Zorn + Gregory Frateur (Dez Mona) & Pieter Theuns (B.O.X.) + Echo Collective + De Gebroeder op 78 Toeren + 64-Feet
John Zorn, Billie Holiday én Jóhann Jóhannsson: allen hadden ze een weloverwogen reden om hun kat te sturen naar de stad aan de Jeker. Billie Holiday én Jóhann Jóhannsson ruilden reeds eerder het wereldse in voor het eeuwige en John Zorn kieperde me ooit eigenhandig de backstage buiten waardoor ik jaren later nog steeds het lef niet heb hem opnieuw te benaderen. De (invloedrijke) zielenroerselen van mijn muzikale helden zullen echter wel volop rondwaren in alle uithoeken van de Ambiorixkazerne. For real!
Zo zullen John Zorn’s ‘Filmworks’ herleven via het Tirzah-Quartet. Een kwartet dat haar naam ontleende aan een track van Zorn’s superbe band Masada wiens output tot het ultieme canon van de jazz behoort. Moest u twijfelen: Tirzah’s bewerkingen werden approved door de meester zelf. En hun concert op Gent jazz (2013) – zowaar op uitnodiging van John Zorn – kleeft na al die jaren nog steeds aan mijn ziel.
Met het heengaan in ’18 van de IJslandse neoklassieke componist Jóhann Jóhannsson ging niet alleen een vriend – ik zocht hem ooit op in zijn thuisland in het kader van een curatorschap – van ons heen, maar tevens een groots componist. Enter het Brusselse strijkkwartet Echo Collective* aan wie Jóhannsson vlak voor zijn dood vroeg om zijn '12 Conversations With Thilo Heinzmann' – een prachtige ode aan deze Duitse schilder - op te nemen. Mijn liefde voor Echo Collective vindt zijn directe bewijs in het hen toevertrouwen van een aantal commissioned works (waaronder het herwerken van het oeuvre van zowel Radiohead als de controversiële black metal act Burzum).
(* In februari 2021 staat Echo Collective plays Jóhann Jóhannsson in de Velinx met het volledige programma!)
In 2015 trok ik - naar aanleiding van de 100ste verjaardag van Lady Day - naar New York om terug te keren met een roadmovie voor radio over mijn eeuwige heldin. Billie Holiday – en haar tijdsgenoten zoals Louis Armstrong en Bessie Smith – zullen volop herleven via de bakelieten 78-RPM platen van De Gebroeder op 78 Toeren. Er kan namelijk niet genoeg Billie Holiday in deze wereld zijn!
Mijn liefde voor Astrid Stockman ontstond via haar werk met contrabassist Innerwoud. Haar sopraanstem op ‘Elegy IV’ deed me instant denken aan Nick Cave’s superbe ‘Distant Sky’ met de Deense sopraan Else Torp. Haar programma wordt later bekend gemaakt, maar uit onze gezamenlijke liefde voor crooners ontstaat ongetwijfeld iets verrassend moois!
Omdat jezelf verrassen ook fijn is: met 64-Feet presenteer ik meteen mijn jongste ontdekking die – hoewel dit duo reeds sinds ’09 bestaat – letterlijk een week oud is. Heerlijk die combinatie van oude orgelklanken – denk Kali Malone of Fujita – en de prachtstem van Iris Eysermans én een dosis gezonde ruis.
Nog een prachtstem er bovenop tot slot? Enter Gregory Frateur (Dez Mona). Hij brak mijn ziel toen hij ooit in onze woonkamer Sandy Denny’s ‘Who Knows Where The time Goes?’ zong. Het nummer liet ik instant opnemen en belandde zelfs op een verzamelaar van de openbare omroep. Zelden te zien in duo en al even zelden met luitspeler Pieter Theuns op zijn uniek klinkende teorbe.
Welkom in Mijn Muzikale Wünderkammer. Mijn gasten zullen u goed verzorgen. Maar pas op: uw ziel zal beroerd worden.
Kurt Overbergh (Artistiek Directeur AB)
Maximum 20 personen kunnen een ticket kopen voor een diner met Kurt Overbergh. Dirk Duchateau, een eminente kok maar ook een gepassioneerd muziekliefhebber, kiest het menu in samenspraak met. en geïnspireerd door Kurt en zijn muzikale helden.